မိုင္းဗံုးအႏာၱရာယ္ သရဏဂံုကယ္

သူ႔အမည္က ေဒၚျမေလး၊ လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္ (၃) ရပ္ကြက္၊ (၁၀) လမ္းတြင္ ေနထိုင္သည္။ ယခုအခ်ိန္ ၁၉၉၂-ခုတြင္ အသက္ ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ၊ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက အဖြားထက္ အသက္ပိုႀကီးပါသည္။ ယခုအခ်ိန္တိုင္ေအာင္ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္စလံုး က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေနလ်က္ပင္။

"အရွင္ဘုရားက သရဏဂံုအေၾကာင္းကို စားလည္းေရး၊ တရားလည္း ေဟာတယ္ဆိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ ကိုယ္ေတြ႔တစ္ခုနဲ႔၊ တပည့္ေတာ္မ တူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔တစ္ခုကို အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေျပာျပပါ့မယ္။"

သမၺဳေဒၶမေၾကာက္ေသာသရဲ

၁၃၅၀ ခုႏွစ္ခန္႔ကပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္တိုင္း၊ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕၊ ၆/ ၁၃ ရပ္ကြက္မွ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္
...............ၿမိဳ႕ ေဆးရံု၏ အေရးေပၚ အခန္းတြင္ ေရာက္လ်က္ရွိပါသည္။ ေရာဂါက အမ်ိဳးသမီးမ်ား အျဖစ္မ်ားေသာ သားအိမ္ထဲ အႀကိတ္အလံုးတည္ျခင္း၊ ေရာဂါတစ္ခုပင္။

စိုးရိမ္ရသည့္အတြက္ အျမန္ခြဲစိတ္ရမည္ဟု ဆိုကာ အေရးေပၚအခန္းထဲ ထည့္ထားျခင္းပင္။ တစ္ခု ခက္ေနသည္က ေဒၚတင္မွာ ရွိေနေသာ ေသြးတိုးေရာဂါပင္။ ၎ေရာဂါကို အရင္သက္သာေအာင္ ေဆးစား
ၿပီး ေစာင့္ေနရသည္က ႏွစ္ရက္သံုးရက္ ၾကာသြားသည္။ အေရးေပၚအခန္း ျဖစ္သည့္အတြက္
ေစာင့္ေပးေသာ ညီမမွာလည္း အထဲ၀င္ခြင့္မရ၊ အျခားေနရာမွာသာ ေစာင့္ရရွာသည္။

မစြဲလမ္းပါနဲ႔

မစြဲလမ္းေအာင္ ဘယ္လိုေနမလဲ ?။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ၀ိပႆနာအေျခခံတရားေတာ္နဲ႔ စူဠေ၀ဒလႅသုတ္ တရားေတာ္ထဲကေန စာေရးသူ နားလည္သေလာက္ေလး ျပန္ေျပာသြားရေအာင္ပါ။

ျမင္ရာ,ၾကားရာ,နံရာ,စားရာ,ေတြ႔ထိစရာ, စိတ္ကူးၾကံသိရာေတြမွာ စြဲလမ္းစရာ ခႏၶာငါးပါးက အသင့္ ရွိေနပါတယ္။

၀ိပႆနာရႈမွတ္ျခင္းအက်ိဳး

ျမတ္စြာဘုရားက ၀ိပႆနာရႈမွတ္ေနတဲ့ ရဟန္း၊ ေယာဂီ၊ လူေယာဂီေတြအတြက္ အားမငယ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္စရာ တိုက္တြန္းအားေပးထားတဲ့ သုတ္တစ္သုတ္ရွိပါတယ္။ အဂၤုတၳိဳရ္ထဲက ေသာတႏုဂတသုတ္ပါ။

က်င့္စဥ္ေလးပါးကို က်င့္ရင္ အက်ိဳးေလးပါး ရွိရမယ္ဆိုတာ ေဟာျပထားတာပါ။ က်င့္စဥ္ေလးပါးကို တိပိဋကမင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဉာဏ္စဥ္ေလးပါးနဲ႔တြဲၿပီး ရွင္းျပထားတာပိုၿပီး သေဘာေပါက္ေစ ပါတယ္။

ေနရာတိုင္းမွာ ၀ိပႆနာ

တစ္ခါတုန္းက ေကာသလတိုင္းအတြင္းမွာရွိတဲ့ ေတာအုပ္တစ္ခုထဲမွာ ဆရာရဟန္းရယ္၊ တပည့္ ရဟန္းငယ္ တစ္ပါးရယ္ ရွိပါတယ္။ တပည့္ရဟန္းငယ္က ေန႔ပိုင္းမွာ ဆရာရဲ႕ ေန႔သန္႔ရာေနရာကို တံျမက္လွည္းတာ၊ ဆရာႂကြလာတဲ့ သပိတ္ သကၤန္းလွမ္းယူတာ၊ ဆရာကို ယပ္ခတ္ေပးတာ၊ ေသာက္ေရကပ္တာ၊ ေျခေဆးၿပီး ဆီနဲ႔သုတ္လိမ္းေပးတာ စသည္ျဖင့္ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြလုပ္ေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဆရာ့ဆီက စာသင္ယူၿပီး ေန၀င္တဲ့အခ်ိန္အထိ စာက်က္ပါတယ္။

မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ျဖစ္ဖို႔ ပါရမီလိုပါတယ္

တစ္ခါတုန္းက ဗာရာဏသီမင္းတစ္ပါးဟာ ေႏြရာသီစံနန္းေတာ္မွာ ေနေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗာရာဏသီမင္းရဲ႕အနားမွာ ေမာင္းမတစ္ေယာက္က စႏၵကူးနံ႔သာ ေသြးေနပါတယ္။ နံ႔သာေသြးေနတဲ့ ေမာင္းမရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က လက္ေကာက္တစ္ကြင္း၊ တစ္ျခား လက္တစ္ဖက္မွာက လက္ေကာက္ႏွစ္ကြင္း ရွိေနပါတယ္။

စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဘယ္လိုေနမလဲ

စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဘယ္လိုေနမလဲ......?

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာၾကပါဘူး။

အေျဖက တိုတိုေလးပါပဲ။

ျဖစ္ၿပီးတဲ့အကုသိုလ္ကို ဘယ္လိုပယ္မလဲ(၂)

သခၤဓမသုတ္ရဲ႕အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ နာလႏၵၿမိဳ႕ သရက္ဥယ်ာဥ္မွာ သီတင္းသံုးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ နိဂဏၭရဲ႕ တပည့္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက " သင့္ဆရာ နိဂဏၭက တပည့္ေတြကို ဘယ္တရားေဟာသလဲ " လို႔ ေမးပါတယ္။ ဒီေတာ့ နိဂဏၭရဲ႕တပည့္က " အသက္သတ္သူ မွန္သမွ် အပါယ္က်၏၊ သူတစ္ပါး ဥစၥာ ခိုးသူမွန္သမွ် အပါယ္က်၏။ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းသူ မွန္သမွ် အပါယ္က်၏၊ မုသားေျပာသူမွန္သမွ် အပါယ္က်၏ " လို႔ ေဟာပါတယ္လို႔ ျပန္ေလွ်ာက္ပါတယ္။

ျဖစ္ၿပီးတဲ့အကုသိုလ္ကို ဘယ္လိုပယ္မလဲ

ျဖစ္ၿပီးတဲ့အကုသိုလ္ကို ဘယ္လိုပယ္မလဲ......?
ေမးခြန္းရဲ႕သေဘာေလးကိုပိုၿပီး ျပည့္စံုသြားေအာင္ၾကားဖူးတဲ့ သမၼပၸဓာန္ေလးပါးဘက္က လွည့္ေျပာရေအာင္ပါ။

သမၼပၸဓာန္ေလးပါးက-

ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ ေတြးမယ္

တစ္ခါတုန္းက သီဟိုဠ္ကြ်န္းမွာ မဟာဂါမလို႔ အမည္ရတဲ့ ရြာႀကီးတစ္ရြာကိုစားရတဲ့ တိႆအမတ္ဆိုတာ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအမတ္ကို ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ကလဲ ၾကည္ညိဳျမတ္ႏိုးေတာ္မူတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ အဲဒီတိႆအမတ္ကို သူကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေနက် ဆရာဘုန္းႀကီးက "ဒကိၡဏဝိဘဂၤသုတ္" ကို ေဟာလိုက္ပါတယ္။ ဒကိၡဏဝိဘဂၤသုတ္ဆိုတာ အလႉခံ တစ္က်ိပ္ေလးေယာက္အေၾကာင္းကို အက်ယ္အေဝဘန္ျပထားတဲ့သုတ္ပါ။ တိႆအမတ္ဟာ အဲဒီသုတ္ကိုနာၾကားၿပီးတဲ့ေန႔ကစၿပီး သူရဲ႕စားဦးကို မလႉဘဲ ထမင္းမစားေတာ့ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့စားဦးကိုလႉၿပီးမွထမင္းစားမယ္ဆိုၿပီးသႏၷာ႒ာန္ ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ခ်ခဲ့တဲ့အတိုင္လဲ စားဦးကိုလႉၿပီးမွ ထမင္းစား ေလ့ရွိပါတယ္။

သူမ်ားဆီက ငွားထားတာ

ဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေတာရပ္ ေတာေဒသက တက္လာၾကတယ္ဆိုပါစို႔။

လယ္ေတြ၊ ယာေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြ ေျမာင္းေတြ အကုန္ေရာင္းၿပီး တက္လာၾကတယ္။

ျမတ္မွာလား ႐ံႈးမွာလား

ေသမင္းခႏၶာ ပ်ဴပ်ဴငွာကို
သူငါသမုတ္ ေကြ်းေမြးသုတ္သင္
အသင္ သူေတာ္စင္သည္
ေသလြန္ေသာအခါ

မသိငါးမ်ိဳး သိတစ္မ်ိဳး

လူတိုင္း လူတိုင္း ေမြးလာၿပီးရင္ မေသတဲ့လူ မရွိပါဘူး။

ဘာလို႔ ေသရတာလဲလို႔ေမးရင္ ေက်ာက္ကပ္ေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ ႏွလံုးေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ ေသတဲ့ဓာတ္ကိုက ပါလာလို႔ပါပဲ။

ဘယ္သူသတ္သလဲ(၂)

ေသသူကေမြး၊ ေသေသြးပါလာ၊
ေသမွာမလြဲ၊ ေသျမဲေသခ်ာ၊ ငါလည္းပဲ၊ အျမဲေသရမွာ

အေဖတို႔ မရွိေတာ့ဘူး၊ အေမလည္း မရွိေတာ့ဘူး၊ အဘိုး အဘြားေတြလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘိုးေဘး အဆက္ဆက္လည္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေသသြားၾကပါတယ္။

ဘယ္သူသတ္သလဲ

ေလာကမွာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က ႏိုင္ထက္စီးနင္းနဲ႔ ေရႊဆယ္ပိႆေပးမလား၊ မင္းလက္သန္း ျဖတ္ေပးမလား၊ လက္ေကာက္ဝတ္ကျဖတ္ေပးမလား၊ လက္ေမာင္းကျဖတ္ေပးမလား ေမးလာရင္ ဘယ္သူမွ ျဖတ္ေပးၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရႊဆယ္ပိႆကိုပဲ ရွာၾကံၿပီးေပးၾကမွာပါ။

အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကလာၿပီး မင္းလက္ျဖတ္ေပးမလား၊ မ်က္လံုးအေဖာက္ခံမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မင္းအသက္ အေသခံမလားဆိုရင္ ဘယ္သူမွ အသက္အေသ မခံခ်င္ၾကပါဘူး။ လက္ကိုျဖတ္ေပးၾကမွာပါပဲ။