တဏွာေၾကာင့္ေသာကျဖစ္ပံု သဘာဝယုတၱိ

တဏွာေၾကာင့္ ေသာကျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေစရန္ သဘာဝယုတၱိ တစ္ခုျပအံ့။ မိမိအိမ္ေရွ႕မွ အသုဘတစ္ခု ျဖတ္သြားသည္ဆိုအံ့။ ထိုေသသူသည္ မိမိႏွင့္ ပက္သက္မႈမရွိဟုဆိုလွ်င္ မည္သည့္ ေသာက ပရိေဒဝမွ ျဖစ္မည္မဟုတ္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း၊ ေသသူအေပၚ၌ စြဲလမ္းႏွစ္သက္မႈ တဏွာမရွိေသာေၾကာင့္တည္း။ အကယ္၍ ေသသူသည္ မိမိေမြးခ်င္းထဲမွ တစ္ေယာက္ျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္ ဧကန္မုခ် ေသာကပရိေဒဝ ျဖစ္ေပမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရသနည္း။ ေသသူအေပၚ၌ စြဲလမ္းမႈ တဏွာ ရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွ ႏွလံုးေရာဂါသည္ သူေဌးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အနီးကပ္ျပဳစုေသာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ဖတ္ရဖူး၏။ ထိုစာကို ေရးသူက ဟာသအေနျဖင့္ေရးေသာ္လည္း ကြ်ႏ္ုပ္ကား တရားတစ္ပုဒ္ အေနႏွင့္ ျမင္မိ၏။ ႏွလံုးေရာဂါသည္မ်ားသည္ အလြန္ဝမ္းသာစရာသတင္း၊ အလြန္ဝမ္းနည္းစရာသတင္းမ်ားကို ၾကားရလွ်င္ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းရပ္ၿပီး ေသတတ္ၾက၏။ ႏွလံုး ရပ္ၿပီး ေသျခင္းဟူသည္ ေဆးသိပၸံနည္းအလိုျဖစ္၏။ ဗုဒၶအဘိဓမၼာအရကား ေလာဘမီးႏွင့္ ေဒါသမီး ေလာင္ေသာေၾကာင့္ ေသျခင္းသာ ျဖစ္၏။

သရဏဂံုကိုႀကီးႏွင့္ ၾကာပြတ္မယ္ သရဲမ

၁၃၅၀-ျပည့္ႏွစ္၊ ျပာသိုလဆန္း ၁-ရက္ေန႔ကေပါ့၊ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ ေသေရး ရွင္ေရးနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ ရက္တစ္ရက္ ျဖစ္တာမို႔ ဒီရက္ကိုေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္က ပဲခူးၿမိဳ႕ ေပၚမွာပါပဲ၊ အိမ္အေပၚထပ္ ျပဴတင္းေပါက္ကေန လွမ္းၾကည့္ရင္ ပဲခူးေရႊေမာေဓာေစတီႀကီးကို ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဖူးေတြ႕ႏိုင္တာမို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕စရာ အေကာင္းဆံုးေနရာလို႔ ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။

အေဖက ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆံုးတာမို႔ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အေမတစ္ခု သားတစ္ခုရယ္ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္၊ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက လင္သား ဆံုးခဲ့ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုငဲ့ၿပီး ယခုအရြယ္အထိ အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ျပဳစုေကြ်းေမြးခဲ့တဲ့ မိခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္အေပၚမွာ မ်ားျပားလွပါတယ္။

မာရ္နတ္၏ တပ္မႀကီး(၁၀)တပ္

ယခု မာရ္နတ္၏ တပ္မႀကီး ဆယ္တပ္ကို တစ္တပ္ျခင္းအဓိပၸါယ္ ရွင္းျပအံ့။ 'အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႕အထိ' ဟူေသာ အာ႐ံုငါးပါး၊ ကာမဂုဏ္တရားမ်ားသည္ မာရ္နတ္၏ ပထမဆံုး တပ္မႀကီးျဖစ္၏။ တိုက္ႏွင့္၊ ကားႏွင့္၊ တီဗီြႏွင့္၊ ေအာက္စက္ႏွင့္ေနရလွ်င္ လူျဖစ္ေစ၊ ရဟန္းျဖစ္ေစ အလြန္ေပ်ာ္ ေစ၏။

အနိစၥမၿမဲျခင္းဟူေသာ အသံမ်ိဳးကို လာဘ္တိတ္သည္ဟုဆိုကာ ၾကားပင္ မၾကားလိုၾက ၀ိပႆနာတရားကို နာၾကား႐ႈပြားဖို႔ကား ေ၀းကြာလြန္းလွ၏။ ၀ိပႆနာတရားကို လိုက္စားျခင္းမျပဳဘဲ တိုက္ေပၚ၊ ကားေပၚ၌ပင္ တစ္ဘ၀ ၿပီးသြားၾကရေသာ လူႏွင့္ရဟန္းမ်ားသည္ ပထမဆံုးတပ္မွာပင္ က်ဆံုးသြားသူမ်ားျဖစ္၏။

မိဘက သားသမီးကိုဆဲတာ ဖ႐ုသဝါစာ ျဖစ္ပါသလား

"မိဘက သားသမီးကိုဆဲတာ ဖ႐ုသဝါစာ ျဖစ္သလား ကိုေလး"

"ဘာျဖစ္လို႔ေမးတာလဲ ညီမေလးရဲ႕"

"ဒီလိုေလ ကိုေလးရဲ႕၊ ဖ႐ုသဝါစာဆိုတာ ဒုစ႐ိုက္ (၁၀) ပါးထဲမွာ တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ေနတယ္ေလ၊ ဒုစ႐ိုက္ (၁၀) ပါးကို က်ဴးလြန္တဲ့သူဟာ အပါယ္ က်တယ္မဟုတ္လား၊ မိဘေတြက သားသမီးကို ဆဲတဲ့အခါ ဖ႐ုသဝါစာျဖစ္ရင္ မိဘေတြ အကုန္လံုး အပါယ္ က်ကုန္ေတာ့မွာေပါ့"

တံငါသည္ နတ္သား

သီဟိုဠ္ကြ်န္း မဓုအဂၤဏရြာ၌ 'ဒမိဠ' အမည္ရွိ တံငါသည္ တစ္ေယာက္ရွိသည္။ သိတတ္ေသာ အရြယ္မွစ၍ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေသခါနီးအခ်ိန္ထိ တံငါအလုပ္တစ္ခုတည္းျဖင့္သာ အသက္ေမြးခဲ့သူ တစ္ေယာက္ပင္။ သူ႔ဘဝတြင္ ကုသိုလ္ဟူ၍ ဘာတစ္ခုမွ မရွိခဲ့ပါေပ။ အိမ္သူ ဇနီးက ရပ္ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးကို တစ္ခါတရံ ဆြမ္းေလာင္းလွဴဖူးတာ ရွိေသာ္လည္း သူ႔အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘာမွ မသိခဲ့။

လင္ျပဳေသာ ကုသိုလ္ကိုမယားက ဝမ္းသာမွ မယားပါ ကုသိုလ္ရသည္။ မယားျပဳေသာ ကုသိုလ္ကို လင္ကဝမ္းသာမွ လင္ပါကုသိုလ္ရသည္ ဟု ဆိုထားရာ မယားဆြမ္းေလာင္းသည္ကို သိလည္း မသိ၊ ဝမ္းလည္း မသာေသာေၾကာင့္ သူအေနျဖင့္ ကုသိုလ္ ျဖစ္စရာလမ္း မရွိေပ။

ေနရပ္မေသခ်ာေပမယ့္ အေနရပ္ေသခ်ာပါတယ္

တစ္ခုခုက၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိပ္ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ အေသေကာင္းတယ္။ တစ္ခုခုက၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိပ္ဆိုးတယ္ဆိုရင္ အေသဆိုးတယ္။ တစ္္ခုခုကို၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိပ္ႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္ အေသႀကိဳက္တယ္။ တစ္ခုခုကို၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိပ္ရြံတယ္ဆိုရင္ အေသရြံတယ္။ တစ္ခုခုက၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္က အရမ္းမိုက္တယ္ဆိုရင္ အေသမိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုရင္ အေသခ်စ္တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အရမ္းမုန္းတယ္ဆိုရင္ အေသမုန္းတယ္။

အရပ္ထဲမွာ အဲဒီလို ေျပာေလ့ရွိတယ္။

အေသလွတဲ့သူ ဆိုေတာ့ အရမ္းလွတဲ့သူလို႔ ထင္ေနမွာ စိုးလို႔ေနာ္။ အေသလွတဲ့သူဆိုတာ အရမ္းလွတဲ့သူ၊ သိပ္လွတဲ့သူ၊ အင္မတန္လွတဲ့သူလို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။

အာဂလူေတြ

ခ်စ္ခင္သူမ်ား၊ ေသဆံုးသြားရာ၊ ခ်ိန္အခါ၌

မသာပို႔ရန္၊ ေျမသုသာန္သို႔၊ လာပို႔ၾကရွာ၊

လူမ်ားစြာတို႔၊ မသာတစ္ေခါက္၊ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္ဆို၊

စကားကိုပင္၊ မဆင္ျခင္ဘဲ၊

အပူၿငိမ္းေအး ေျဖေဆးတစ္ခြက္

နိဒါန္း
စာေရးသူ(အရွင္ဂုဏိႏၵ)သည္ တရားေဟာ၊ အမွ်ေဝေပးရျခင္း စေသာအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ဒကာ, ဒကာမမ်ား၏ အသုဘကိစၥကို သုသာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးသို႔ လိုက္ပို႔ခဲ့ရသည္။

ရွိေတာ့ရွိသား အလြန္ရွား
အသုဘတိုင္းလိုလိုပင္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေသာ အသြင္ကိုေဆာင္ေသာ အသုဘကား "ရွိေတာ့ရွိသည္ အလြန္ရွားသည္" ဟုဆိုရေပမည္။ ထိုသူမ်ား ဤသံေဝဂ အိတ္ေဆာင္ပါ တရားစာ၊ တရားကဗ်ာမ်ားကို ဖတ္မွတ္ေဆာင္ထား လိုက္နာက်င့္သံုးကာ စိတ္၏သက္သာရာ ရေစခ်င္ပါသည္။ တရားႏွင့္ေျဖပါလွ်င္ မေျပႏိုင္ေသာအရာ မရွိပါ။

မဂၤလာအေတြးမ်ား (၁၁)

မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
မိဘကို လုပ္ေကြ်းျပဳစုျခင္းသည္
ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္၏ ။
ျမင္းမိုရ္ေရႊေတာင္ မိဘေကြ်းကို၊
ေကာင္းစြာဆပ္ေပး ဝတ္ေက်ေက်။

တစ္ခါတုန္းကေပါ့၊ တစ္ခါတုန္းက ဆိုေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ကပါ။ တကၠသိုလ္ ဆရာတစ္ေယာက္က အသက္ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္ကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေအာက္ပါသမိုင္းရာဇဝင္ေလး တစ္ခုကို ေျပာျပပါတယ္။

ေလးစားထိုက္္သူ

ဓမၼရသ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

လူႏွစ္မ်ိဳး

ဓမၼရသ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

လဲလိုက္ပါ

ဓမၼရသ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

က်န္ရွိေနတဲ့သက္တမ္းကို ဘယ္လိုေနမလဲ

တစ္ခါတုန္းက ဂ်ပန္ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးဟာ နန္းေတာ္ထဲကို ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ သူဝင္လာခ်ိန္မွာ အေစာင့္ေတြက မတားဆီးလိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဆီကို တန္းေရာက္သြားပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးကလည္း ဂ်ပန္ဘုန္းႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေမးလိုက္ပါတယ္။

"အရွင္ဘုရား.....ဘာမ်ား အလုိရွိပါသလဲ ဘုရား"

ဝမ္းတြင္းစုန္း ႏွင့္ သရဏဂံုရွင္

ေျမလတ္ပုိင္း၊ ျမင္ကြန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ေတာရြာတစ္ရြာ၌ ဆရာၾကင္ေခၚ ဆီဆံုဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ဆီဆံုဆိုသည္မွာ ေျမပဲ၊ ႏွမ္းတို႔ကို ဆီထြက္ေအာင္ ႏြားတပ္၍ ႀကိတ္ရေသာ သစ္သားဆံုႀကီးကို ေခၚသည္။ ဆရာၾကင္သည္ လူႀကီးလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မမီႏိုင္ေအာင္ ႀကီးမားေသာ ကုကၠိဳတံုးႀကီးကို ဆီဆံု ျပဳလုပ္တတ္သည့္ ဆရာႀကီးျဖစ္သည္။

တစ္ေန႔တြင္ ဆီဆံုဝယ္ယူထားေသာ အျခားရြာသို႔ ေငြယူရန္ ေရာက္သြားရာ ပစၥည္း လက္ထဲ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဝယ္သူက ေစ်းကို မတန္တဆ ႏွိမ္ထားသျဖင့္ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေနာက္တြင္ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေသာ ဆရာၾကင္ကပင္ အေလွ်ာ့ေပးသျဖင့္ ေျပလည္သြားခဲ့ပါသည္။ ေငြေခ်ၿပီးသည့္ေနာက္ အိမ္ရွင္မ်ားက ထမင္းျပင္ေကြ်းသျဖင့္ အျခားအိမ္မ်ားတြင္လည္း စားေနက်ျဖစ္သျဖင့္ စားဖို႔ရာ ျပင္ရပါသည္။

သရဏဂံုတစ္ခဏ နတ္ျပည္တစ္ဘဝ

ေနက တျဖည္းျဖည္း ျမင့္လာၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္မွာ ေခြ်းသံေတြ တရႊဲရႊဲ ျဖစ္လို႔လာသည္။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္မိုင္ေလာက္ ေလွ်ာက္လိုက္လွ်င္ေတာ့ ေရွ႕တည့္တည့္ မွ ျမင္ေနရေသာ ေတာအုပ္ကို ေရာက္ေပလိမ့္မည္။ "ထိုေတာအုပ္ထဲ ေရာက္မွပဲ အေမာအပန္းေျဖကာ ထမင္းထုပ္ကို စားေတာ့မည္" ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ အသြားႏႈန္းကို အနည္းငယ္ ျမွင့္လိုက္မိသည္။

ကြ်ႏု္ပ္၏ အမည္က ဆတၱ၊ ဘာသာက ျဗဟၼဏ (ဟိႏၵဴ) ဘာသာ၊ ဇာတိက သာေကတၿမိဳ႕၊ ယခုသြားေနသည္က တကၠသိုလ္ျပည္က ဒိသာ ပါေမာကၡ ဆရာႀကီးထံ ပညာသင္ခ အသျပာတစ္ေထာင္ ပူေဇာ္ရန္၊ ေတာအုပ္ကေလးထဲ ေရာက္ခါနီး မိုင္တစ္ဝက္ေလာက္ အလိုတြင္ လြင္တီးေခါင္၌ စႀကႍေလွ်ာက္ေနေသာ အသက္ႀကီးႀကီး ရဟန္းတစ္ပါးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

ေလာက သဘာဝ ရဲ႕ အမွန္တရား

ဓမၼရသ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ေအာင္ျမင္သူ

ဓမၼရသ  မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ေဘးမၾကည့္နဲ႔

ဓမၼရသ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

အခက္အခဲဆိုတာ

ဓမၼရသ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

မိုင္းဗံုးအႏာၱရာယ္ သရဏဂံုကယ္

သူ႔အမည္က ေဒၚျမေလး၊ လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္ (၃) ရပ္ကြက္၊ (၁၀) လမ္းတြင္ ေနထိုင္သည္။ ယခုအခ်ိန္ ၁၉၉၂-ခုတြင္ အသက္ ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ၊ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက အဖြားထက္ အသက္ပိုႀကီးပါသည္။ ယခုအခ်ိန္တိုင္ေအာင္ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္စလံုး က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေနလ်က္ပင္။

"အရွင္ဘုရားက သရဏဂံုအေၾကာင္းကို စားလည္းေရး၊ တရားလည္း ေဟာတယ္ဆိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ ကိုယ္ေတြ႔တစ္ခုနဲ႔၊ တပည့္ေတာ္မ တူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔တစ္ခုကို အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေျပာျပပါ့မယ္။"

သမၺဳေဒၶမေၾကာက္ေသာသရဲ

၁၃၅၀ ခုႏွစ္ခန္႔ကပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္တိုင္း၊ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕၊ ၆/ ၁၃ ရပ္ကြက္မွ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္
...............ၿမိဳ႕ ေဆးရံု၏ အေရးေပၚ အခန္းတြင္ ေရာက္လ်က္ရွိပါသည္။ ေရာဂါက အမ်ိဳးသမီးမ်ား အျဖစ္မ်ားေသာ သားအိမ္ထဲ အႀကိတ္အလံုးတည္ျခင္း၊ ေရာဂါတစ္ခုပင္။

စိုးရိမ္ရသည့္အတြက္ အျမန္ခြဲစိတ္ရမည္ဟု ဆိုကာ အေရးေပၚအခန္းထဲ ထည့္ထားျခင္းပင္။ တစ္ခု ခက္ေနသည္က ေဒၚတင္မွာ ရွိေနေသာ ေသြးတိုးေရာဂါပင္။ ၎ေရာဂါကို အရင္သက္သာေအာင္ ေဆးစား
ၿပီး ေစာင့္ေနရသည္က ႏွစ္ရက္သံုးရက္ ၾကာသြားသည္။ အေရးေပၚအခန္း ျဖစ္သည့္အတြက္
ေစာင့္ေပးေသာ ညီမမွာလည္း အထဲ၀င္ခြင့္မရ၊ အျခားေနရာမွာသာ ေစာင့္ရရွာသည္။

မစြဲလမ္းပါနဲ႔

မစြဲလမ္းေအာင္ ဘယ္လိုေနမလဲ ?။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ၀ိပႆနာအေျခခံတရားေတာ္နဲ႔ စူဠေ၀ဒလႅသုတ္ တရားေတာ္ထဲကေန စာေရးသူ နားလည္သေလာက္ေလး ျပန္ေျပာသြားရေအာင္ပါ။

ျမင္ရာ,ၾကားရာ,နံရာ,စားရာ,ေတြ႔ထိစရာ, စိတ္ကူးၾကံသိရာေတြမွာ စြဲလမ္းစရာ ခႏၶာငါးပါးက အသင့္ ရွိေနပါတယ္။

၀ိပႆနာရႈမွတ္ျခင္းအက်ိဳး

ျမတ္စြာဘုရားက ၀ိပႆနာရႈမွတ္ေနတဲ့ ရဟန္း၊ ေယာဂီ၊ လူေယာဂီေတြအတြက္ အားမငယ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္စရာ တိုက္တြန္းအားေပးထားတဲ့ သုတ္တစ္သုတ္ရွိပါတယ္။ အဂၤုတၳိဳရ္ထဲက ေသာတႏုဂတသုတ္ပါ။

က်င့္စဥ္ေလးပါးကို က်င့္ရင္ အက်ိဳးေလးပါး ရွိရမယ္ဆိုတာ ေဟာျပထားတာပါ။ က်င့္စဥ္ေလးပါးကို တိပိဋကမင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဉာဏ္စဥ္ေလးပါးနဲ႔တြဲၿပီး ရွင္းျပထားတာပိုၿပီး သေဘာေပါက္ေစ ပါတယ္။

ေနရာတိုင္းမွာ ၀ိပႆနာ

တစ္ခါတုန္းက ေကာသလတိုင္းအတြင္းမွာရွိတဲ့ ေတာအုပ္တစ္ခုထဲမွာ ဆရာရဟန္းရယ္၊ တပည့္ ရဟန္းငယ္ တစ္ပါးရယ္ ရွိပါတယ္။ တပည့္ရဟန္းငယ္က ေန႔ပိုင္းမွာ ဆရာရဲ႕ ေန႔သန္႔ရာေနရာကို တံျမက္လွည္းတာ၊ ဆရာႂကြလာတဲ့ သပိတ္ သကၤန္းလွမ္းယူတာ၊ ဆရာကို ယပ္ခတ္ေပးတာ၊ ေသာက္ေရကပ္တာ၊ ေျခေဆးၿပီး ဆီနဲ႔သုတ္လိမ္းေပးတာ စသည္ျဖင့္ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြလုပ္ေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဆရာ့ဆီက စာသင္ယူၿပီး ေန၀င္တဲ့အခ်ိန္အထိ စာက်က္ပါတယ္။

မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ျဖစ္ဖို႔ ပါရမီလိုပါတယ္

တစ္ခါတုန္းက ဗာရာဏသီမင္းတစ္ပါးဟာ ေႏြရာသီစံနန္းေတာ္မွာ ေနေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗာရာဏသီမင္းရဲ႕အနားမွာ ေမာင္းမတစ္ေယာက္က စႏၵကူးနံ႔သာ ေသြးေနပါတယ္။ နံ႔သာေသြးေနတဲ့ ေမာင္းမရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က လက္ေကာက္တစ္ကြင္း၊ တစ္ျခား လက္တစ္ဖက္မွာက လက္ေကာက္ႏွစ္ကြင္း ရွိေနပါတယ္။

စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဘယ္လိုေနမလဲ

စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဘယ္လိုေနမလဲ......?

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာၾကပါဘူး။

အေျဖက တိုတိုေလးပါပဲ။

ျဖစ္ၿပီးတဲ့အကုသိုလ္ကို ဘယ္လိုပယ္မလဲ(၂)

သခၤဓမသုတ္ရဲ႕အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ နာလႏၵၿမိဳ႕ သရက္ဥယ်ာဥ္မွာ သီတင္းသံုးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ နိဂဏၭရဲ႕ တပည့္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက " သင့္ဆရာ နိဂဏၭက တပည့္ေတြကို ဘယ္တရားေဟာသလဲ " လို႔ ေမးပါတယ္။ ဒီေတာ့ နိဂဏၭရဲ႕တပည့္က " အသက္သတ္သူ မွန္သမွ် အပါယ္က်၏၊ သူတစ္ပါး ဥစၥာ ခိုးသူမွန္သမွ် အပါယ္က်၏။ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းသူ မွန္သမွ် အပါယ္က်၏၊ မုသားေျပာသူမွန္သမွ် အပါယ္က်၏ " လို႔ ေဟာပါတယ္လို႔ ျပန္ေလွ်ာက္ပါတယ္။

ျဖစ္ၿပီးတဲ့အကုသိုလ္ကို ဘယ္လိုပယ္မလဲ

ျဖစ္ၿပီးတဲ့အကုသိုလ္ကို ဘယ္လိုပယ္မလဲ......?
ေမးခြန္းရဲ႕သေဘာေလးကိုပိုၿပီး ျပည့္စံုသြားေအာင္ၾကားဖူးတဲ့ သမၼပၸဓာန္ေလးပါးဘက္က လွည့္ေျပာရေအာင္ပါ။

သမၼပၸဓာန္ေလးပါးက-

ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ ေတြးမယ္

တစ္ခါတုန္းက သီဟိုဠ္ကြ်န္းမွာ မဟာဂါမလို႔ အမည္ရတဲ့ ရြာႀကီးတစ္ရြာကိုစားရတဲ့ တိႆအမတ္ဆိုတာ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအမတ္ကို ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ကလဲ ၾကည္ညိဳျမတ္ႏိုးေတာ္မူတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ အဲဒီတိႆအမတ္ကို သူကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေနက် ဆရာဘုန္းႀကီးက "ဒကိၡဏဝိဘဂၤသုတ္" ကို ေဟာလိုက္ပါတယ္။ ဒကိၡဏဝိဘဂၤသုတ္ဆိုတာ အလႉခံ တစ္က်ိပ္ေလးေယာက္အေၾကာင္းကို အက်ယ္အေဝဘန္ျပထားတဲ့သုတ္ပါ။ တိႆအမတ္ဟာ အဲဒီသုတ္ကိုနာၾကားၿပီးတဲ့ေန႔ကစၿပီး သူရဲ႕စားဦးကို မလႉဘဲ ထမင္းမစားေတာ့ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့စားဦးကိုလႉၿပီးမွထမင္းစားမယ္ဆိုၿပီးသႏၷာ႒ာန္ ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ခ်ခဲ့တဲ့အတိုင္လဲ စားဦးကိုလႉၿပီးမွ ထမင္းစား ေလ့ရွိပါတယ္။

သူမ်ားဆီက ငွားထားတာ

ဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေတာရပ္ ေတာေဒသက တက္လာၾကတယ္ဆိုပါစို႔။

လယ္ေတြ၊ ယာေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြ ေျမာင္းေတြ အကုန္ေရာင္းၿပီး တက္လာၾကတယ္။

ျမတ္မွာလား ႐ံႈးမွာလား

ေသမင္းခႏၶာ ပ်ဴပ်ဴငွာကို
သူငါသမုတ္ ေကြ်းေမြးသုတ္သင္
အသင္ သူေတာ္စင္သည္
ေသလြန္ေသာအခါ

မသိငါးမ်ိဳး သိတစ္မ်ိဳး

လူတိုင္း လူတိုင္း ေမြးလာၿပီးရင္ မေသတဲ့လူ မရွိပါဘူး။

ဘာလို႔ ေသရတာလဲလို႔ေမးရင္ ေက်ာက္ကပ္ေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ ႏွလံုးေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ ေသတဲ့ဓာတ္ကိုက ပါလာလို႔ပါပဲ။

ဘယ္သူသတ္သလဲ(၂)

ေသသူကေမြး၊ ေသေသြးပါလာ၊
ေသမွာမလြဲ၊ ေသျမဲေသခ်ာ၊ ငါလည္းပဲ၊ အျမဲေသရမွာ

အေဖတို႔ မရွိေတာ့ဘူး၊ အေမလည္း မရွိေတာ့ဘူး၊ အဘိုး အဘြားေတြလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘိုးေဘး အဆက္ဆက္လည္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေသသြားၾကပါတယ္။

ဘယ္သူသတ္သလဲ

ေလာကမွာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က ႏိုင္ထက္စီးနင္းနဲ႔ ေရႊဆယ္ပိႆေပးမလား၊ မင္းလက္သန္း ျဖတ္ေပးမလား၊ လက္ေကာက္ဝတ္ကျဖတ္ေပးမလား၊ လက္ေမာင္းကျဖတ္ေပးမလား ေမးလာရင္ ဘယ္သူမွ ျဖတ္ေပးၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရႊဆယ္ပိႆကိုပဲ ရွာၾကံၿပီးေပးၾကမွာပါ။

အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကလာၿပီး မင္းလက္ျဖတ္ေပးမလား၊ မ်က္လံုးအေဖာက္ခံမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မင္းအသက္ အေသခံမလားဆိုရင္ ဘယ္သူမွ အသက္အေသ မခံခ်င္ၾကပါဘူး။ လက္ကိုျဖတ္ေပးၾကမွာပါပဲ။

ေသျခင္းတရား(၂)

ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္တုန္းက သာ၀တၳိၿမိဳ႕အနီးျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ကုန္သည္ႀကီးတစ္ေယာက္ ေနာက္ပါလွည္းငါးရာနဲ႔အတူ လွည္း၀ိုင္းဖြဲ႕ၿပီး စတည္းခ် ေနထိုင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

သာ၀တၳိၿမိဳ႕နဲ႔ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းကြာတဲ့ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕ကေန လွည္းငါးရာအျပည့္ အထည္အလိပ္ေတြ တင္ၿပီး သာ၀တၳိၿမိဳ႕ရဲ႕ ခုနစ္ရက္ၾကာ က်င္းပတဲ့ နကၡတ္သဘင္ပြဲမွာ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားဖို႔ ထြက္လာခဲ့တာပါ။

ေသျခင္းတရား

ေသျခင္းတရားကို ကိုယ္နဲ႔အေဝးႀကီးလို႔ သေဘာထားရင္ သတိသံေဝဂ အားနည္းသြားတတ္ပါတယ္။သတိသံေဝဂ အားနည္းရင္ လူသားတိုင္းမလုပ္မျဖစ္လုပ္ရမယ့္ အပၸမာဒလုပ္ငန္းေတြမွာ ေျခလွမ္းက်ဲေနတတ္ပါတယ္။

အပၸမာဒလုပ္ငန္းဆိုတာ အျမဲမေမ့သင့္တဲ့ လုပ္ငန္းလို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။တစ္ခါတစ္ရံ သတိရမွ လုပ္ရမယ့္လုပ္ငန္း မဟုတ္ပါဘူး။အျမဲသတိတရ လုပ္ေနရမယ့္လုပ္ငန္းပါ။